اثر آزاتیوپرین بر بافت کلیه در موش صحرایی دیابتی

    دیابت مهم‌ترین بیماری متابولیک است که منجر به آسیب کلیوی نیز می‌شود. آزاتیوپرین کاربرد وسیعی در درمان بیماری‌های خود ایمنی و پیوند عضو دارد. به منظور مطالعه تأثیر آزاتیوپرین بر بافت کلیه در موش‌های مقاوم به انسولین، این بررسی انجام گرفت. بدین منظور 56 موش صحرائی ( ویستار) با وزنg  20± 200 در 8 گروه تقسیم شدند. گروه کنترل (بدون تیمار)، گروه شاهد که با دریافت روزانه cc140 محلول فروکتوز خوراکی دیابتی شدند و گروه‌های تجربی 1 تا 4 که علاوه بر دیابتی شدن به ترتیب mg/kg/ b.wt (75/3، 5/7، 21و 15 ) آزاتیوپرین در روز 98، به آنها تزریق داخل صفاقی شد. به گروه 5 و 6، به ترتیب (mg/kg 15و21) آزاتیوپرین به همین ترتیب تزریق شد. 24 ساعت بعد، کلیه موش‌ها جدا و در فرمالین 10% تثبیت شد. پس از انجام مراحل پاساژ بافتی، اسلایدهای میکروسکوپی تهیه شده مطالعه گردید. داده‌های حاصل با (16SPSS(، آزمون ANOVA و دانکن در سطح p